Statement / Moarek Nejad:
Human’s life is tide is the existence and farsi literature is a collection of this mystic outlook; the way every entity dedicates himself/ herself to the others and the others also fall in this sequence and carry on.
The human’s anecdote, today, with the phenomenons, is the anecdote of disorientation and repetitions.
استیتمنت معرک نژاد:
– زندگی انسان با هستی در پیوند است و ادبیات فارسی انباشتی از این نگاه عارفانه، آنگونه که هر موجودی خود را وقف دیگری می کند و دیگران نیز در این تسلسل قرار می گیرند و ادامه می دهند.
– روایت امروز انسان با پدیده ها، روایتِ گمگشتگی و تکرارهاست.
– سرگذشت از سر گذشتن است.
“Botany” Group Video Art Exhibition
Curated by Behnam Kamrani and Fereshteh Alam Shah, the “Botany” group video art exhibition at Vista Gallery features works by Ferideh Shah Savarani, Hamid Sahihi, Fereshteh Alam Shah, Behnam Kamrani, and Rasul Ma’arakzadeh.
The artists in this exhibition have adopted a critical approach, focusing on the environment and environmental crises, and addressing the importance of paying attention to human ecosystems.
The exhibition presents five video art pieces, each artist, drawing on their artistic background in various visual arts disciplines, has transformed their perceptions and artistic vision into visual representations through the medium of video. This diversity in perspective and output is evident in the works.
In two of the five artworks, including Rasoul Moarak Nejad’s, the main theme is humans as part of nature. These works, seemingly based on a critical thinking that stems from the negation of Enlightenment, as manifested in the ideology of Frankfurt School theorists, question the notion of human beings as self-sufficient entities in their triumphant domination over the universe, contrasting them with plants as symbols of nature. The artists use video to pose questions about humanity’s impact on nature and its relationship with it.
In these images, presented with utmost simplicity and minimalism, humans are depicted as having a profound and destructive impact on their environment. This impact, which leads to environmental degradation, is symbolically portrayed.
In one video, a sapling planted by a human later withers due to a water crisis and is ultimately destroyed. The human, as the primary cause of its destruction, attempts to repurpose the tree as a scarecrow, serving their own interests. This replacement leaves a void, symbolizing the absence of the withered tree.
In other works, artists simplify the image and reduce visual symbols, examining the subject of plants through animated images of their growth and the detrimental effects inflicted upon them. The elements, colors, and image processing in these videos create the impression of viewing a painting, engaging the viewer in the evolution of the images.
Beyond the intrinsic nature of the exhibition, which is tied to the artworks themselves, holding a dedicated exhibition focused on video art in the current context is commendable. Given the lack of commercial viability for galleries hosting video art exhibitions, such events are rare. In the current art landscape where new media offer vast opportunities for introducing art and artists’ perspectives, these exhibitions can contribute, albeit modestly, to the growth and development of new media as a means of artistic expression in Iran.
نمایشگاه گروهی ویدئوآرت که بهنام کامرانی و فرشته عالم‌شاه کیوریتوری آن را بر عهده دارند
با ارائه آثاری از فریده شاهسوارانی، حامد صحیحی، فرشته عالم‌شاه، بهنام کامرانی و رسول معرک‌زاده با عنوان “گیاه شناسی” در گالری ویستا
نمایشگاهی که هنرمندان آن با رویکردی انتقادی، محیط زیست و بحران‌های محیط زیستی را موضوع کار خود قرار داده‌اند و به طرح موضوعاتی پیرامون اهمیت توجه به زیست بوم انسان پرداخته‌اند.
در این نمایشگاه 5 ویدئوآرت ارائه شده است که هرکدام از هنرمندان با توجه به پیشینه هنری خود در رشته‌های مختلف هنر تجسمی، برداشت‌ها و نگاه هنری خود را به واسطه ابزاری به نام ویدئو به تصویر تبدیل کرده‌اند که از این منظر می‌توان تفاوت در نگاه و خروجی اثر را به راحتی تشخیص داد. البته این تفاوت موجب ایجاد نوعی تنوع شده که در نهایت برای مخاطب نوعی رضایت را به همراه دارد.
در دو اثر از پنج اثر این نمایشگاه [یکی از آثار مربوط به معرک نژاد]، انسان به عنوان بخشی از طبیعت به عنوان موضوع اصلی انتخاب شده است. این آثار به نظر برمبنای تفکری انتقادی، برخواسته از موضوع نفی روشنگری که در قالب ایدئولوژی تئوریسین‌های مکتب فرانکفورت نمود پیدا می‌کند، شکل گرفته و انسان در ادامه درخشش ظفرمند خود در غلبه بر جهان هستی به عنوان یک مرکز قائم به ذات در یک تقابل با گیاهان به عنوان نمادی از طبیعت مورد سوال قرار می‌گیرد و هنرمندان در ویدئوی خود سعی کرده‌اند درباره تاثیر انسان بر طبیعت و یا رابطه‌اش با طبیعت سوالاتی را در قالب تصویر بیان کنند.
در این تصاویر که به سادگی هر چه تمام‌تر و در وجوهی کاملا مینیمالیستی عرضه شده‌اند، انسان به عنوان یک عامل، تاثیر عمیق و ویران‌گری بر روی طبیعت خود گذاشته است و این تاثیر که به تخریب محیط زیست می‌انجامد در وجهی نمادین به تصویر در آمده است.
در یکی از این ویدئوها نهالی توسط انسانی کاشته می‌شود که بعدتر و بعد از رشد آن به دلیل بحران کم آبی این درخت خشک شده و در حقیقت نابود می‌شود و آن انسان به عنوان عامل اصلی نابودی آن سعی می‌کند این درخت را به عنوان یک مترسک باز هم در خدمت خواسته‌های خود در بیاورد و انسان بعد از این جایگزینی برای آن درخت خشک شده ندارد و جای خالی آن درخت خشک شده باقی است.
برای مطالعه متن کامل تحلیلی به فارسی، و تصاویر رجوع کنید به سایت هنر آنلاین.