water
Video Art (LOOP), water, 27 seconds, February, 2014
The video art piece, “Water”, was conceived for public spaces to raise awareness about water scarcity, particularly in Iran. The video was exhibited in two significant locations: the Aliqoli Aga Bathhouse Museum and a southern chamber of the Khaju Bridge in Isfahan, adjacent to the Zayandeh Rud River. The timing coincided with the 13-day Persian New Year holiday, when a vast number of Iranians visit Isfahan for leisure. The exhibition garnered an exceptional response from the public. The video art also alludes to the diminishing water levels of the Zayandeh Rud. Once a vibrant river teeming with life, the Zayandeh Rud has now dried up, leaving Isfahan’s air polluted and the city’s spirit dampened. The video art displayed alongside the river was aptly titled “Z-Ayandeh Rud” (meaning ‘Z-Future River’). Adding an interactive element, the video art allowed viewers to physically engage with objects like glasses and other accessories within the piece, fostering a more immersive experience.
ویدئوآرت «آب»، برای فضای عمومی در نظر گرفته شده بود تا مردم را بیشتر به مسائل کمبود آب به ویژه در ایران آگاه کند.
این ویدئو در دو مکان نمایش داده شد. نخست در «موزه حمام علیقلی آقا» و دوم در یکی از اتاق های جنوبی «پل خواجوی اصفهان» مجاور «زاینده رود». در زمان تعطیلات سیزده روزه عید باستانی ایرانیان. که جمعیت بسیاری از ایران برای تفریح به اصفهان آمده بودند و اثر بازدید بسیار خوبی داشت
و هم چنین اشاره ویدئوآرت به کمبود آب «زاینده رود» نیز هست «زاینده رود» زمانی همواره پر از آب بود و زندگی مردم شهر سرشار از خوشحالی سرزندگی با هوای پاک. اما امروزه «زاینده رود» مُرده است و هوای اصفهان قابل نفس کشیدن نیست.
ویدئوآرت نمایش داده شده در کنار «زاینده رود» با عنوان «ز-آینده رود» نمایش داده شد.
ویدئوآرت تعاملی بود زیرا مردم می توانستند لیوان و لوازم جانبی در ویدئو را لمس کنند و جابه جا کنند.
گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)
مايه حيات در حمام علی قلی آقا
ماشین لباسشویی بی‌وقفه می‌چرخد و در این چرخیدن؛ عروسک‌ها و اسباب‌بازی‌ها روی هم می‌غلتند. شیر آب باز شده است تا نیمه خالی لیوان را پر کند؛ نیمه‌ای که از پر شدن، خالی است؛ آن طرف‌تر کسی لیوانی آب می‌نوشد. فواره‌ای که باز است؛ به تولدی که موجودیت آن آب است، می‌ماند؛ فواره قد می‌کشد و آب در تکرار مکرر خود سرازیر می‌شود. این آب است که همچون جریانی در زندگی ما جاری است .
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه اصفهان، شاهد ویدئوآرت و ویدئو چیدمان با موضوع “آب” را در موزه حمام علی قلی آقا و با حضور ده هنرمند ویدئوآرتیست هستیم.
در این نمایشگاه، فرشته عالمشاه با ویدئو چیدمان “من، تو، او”، انسان را امانت‌دار انسانیت و حق نفس کشیدن، آب، زندگی، هوا، سنگ، حیوان، گیاه و زیستن را برای فرزندانمان و فرزندان فرزندانمان و فرزندان فرزندان فرزندانمان می‌داند. رسول معرک‌نژاد با ویدئوچیدمان صامت “آب”، آنچه را نمی‌توان از حیات موجودات حذف کرد، آب تلقی می‌کند و می‌گوید انسان با قدرت تحکم‌وارش پیشتاز مصرف آن است. مرتضی بصراوی با ویدئوآرت “فواره”، فواره باز شده را همچون تولدی که موجودیتش آب است و نشانه حیات با خود دارد، می‌خواند. مینو ایرانپور با ویدئوآرت “الف + ب”، آب را به مثابه يك شی رونده که هرکجا صدایش کنند می‌رود، می‌خواند. بهرنگ صمدزادگان با ویدئوآرت صامت “دریاهای آزاد”، تصور خود را به عنوان یک هنرمند خاورمیانه‌ای از یک واژه ژئوپولیتیک یعنی دریای آزاد به نمایش می‌گذارد. فریده شاهسوارانی با ویدئوآرت “H2O3″، به آب به عنوان مایه پاکی حیات تأکید دارد. ندا رضوی‌پور با ویدئوچیدمان “یادداشت‌های یک زن خانه‌دار، ماشین رختشویی”، ماشین لباسشویی را نشان می‌دهد که با چرخیدن‌های مکرر و به ظاهر تمام نشدنی در نگاه نخست پوچ و عبث به نظر می‌آید اما بند رخت‌های آویخته شده را موجد یک فعالیت می‌داند. تارا گودرزی با ویدئوآرت “دوباره و دوباره و دوباره”، فعالیت‌های روزمره انسان را خاطرنشان می‌کند که بدون آب امکان پذیر نیستند. امیرعلی قاسمی در این نمایشگاه با نمایش “آب-نما”، که ترکیبی از صدا و تصویر است، روایتگر قصه‌ای است که بر جریان آب در این سرزمین کهن گذشته است و بهنام کامرانی نیز با ویدئوآرت “صخره”، قصد دارد تهدید شدن استحکام کوه و صخره را با جریانی به مخاطب القا کند.
If you are interested in video art, please check out my YouTube channel.